تعریف OSHA از مواد قابل اشتعال
الف- گازهایی كه در دما و فشار محيط، با غلظت 13 درصد (حجمی) يا كمتر از آن در حضور هوا توليد مخلوط قابل اشتعال می كند.
ب- گازهایی كه در دما و فشار محيط، با غلظت بالاتر از 12 درصد حجمی آن در حضور هوا توليد مخلوط قابل اشتعال می كند.
پ- مايعات قابل اشتعال به مايعاتی گفته می شود كه دمای احتراق آنها پائين تر از8/37 درجه سانتی گراد (100 درجه فارنهایت) باشد.
ت- جامدات قابل اشتعال موادی هستند که در اثر عوامل قابل انفجار و تركيدن ناشی از اثر اصطكاک، جذب رطوبت و تغيير خودبخودی ماهيت شيميايی، به شدت آتش می گيرند و باعث ايجاد مخاطرات جدی می شوند.
استفاده از اطلاعات موجود در برگه اطلاعات ايمنی مواد شيميايی يک ماده شيميايی بهترين مرجع برای تعيين قابل اشتعال بودن آن ها می باشد. علاوه بر اين، بر روی برچسب این گونه مواد، قابل اشتعال بودن آنها قيد شده است.
مواردی كه هنگام كار كردن با مواد قابل اشتعال بايد رعايت شود عبارتند از:
الف- مواد قابل احتراق را از مكان های ذيل خارج كنيد:
1- محيطی كه در آن از شعله مستقيم و سطوح بسيار داغ (Hot Plate) استفاده می شود.
2- محيطی كه در آن دستگاه های مكانيكی و الكتريكی نامطمئن در حال كار كردن است. (بدليل احتمال جرقه زدن)
ب- مواد قابل اشتعال بايد در كابينت های مخصوص نگهداری آن ها قرار داشته باشند. اين كابينت ها بايد از منابع ایجاد شعله و حرارت دور باشند و يا در مكانی مخصوص كه به همين منظور درنظر گرفته شده نگهداری شوند.
پ- کف آزمایشگاه ها به منظور پيشگيری از ايجاد الكتريسيته، می بایست از موادی که تولید الکتریسیته ساکن نمی کنند پوشیده شود. همچنین در آزمايشگاه هايی كه با مواد شيميايی قابل اشتعال سروكار دارند، در صورتی كه يخچال يا فريزر وجود دارد بايد توسط متخصصين ذيربط تأييد شود كه خطر ايجاد جرقه و آتش سوزی توسط آنها وجود ندارد.
ت- سيگار كشيدن در آزمایشگاه ممنوع می باشد.